WRÓBLOK
/Przemysław Piniak/
15.03.2019 – 8.04.2019
Subkultura poznońskich streetowców-tancerzy, która utworzyła się na łąkach wokół torów, aby przemieszczać się nad nimi dzięki swoim podrygom. Kształtują powietrzny pomost pomiędzy Wildą a Łazarzam. Kiedy odkładasz coś na potem, to uzyskujesz kuleczkę, bąbelek wolności. A potem znów wszystko odkładasz i znów jesteś przez chwilę totalnie wolny. Wróbloki wyspecjalizowały się w odkładaniu w nieskończoność. Mają rurowate narośla z bąbelkami odkładania, którymi potrząsają podczas pląsów, jak ptaki podczas godów. Kolejnym zatrzymaniem się czasu, uzyskaniem bąbelka wolności, jest moment, kiedy jeden wróblok popisuje się przed drugim. Wtedy akt taneczny tego pierwszego staje się dziełem podziwianym przez innych. Kiedy podziwiają dzieło zapominają o całym bożym świecie. Czas staje w miejscu. Czasu nie ma. Jest tylko świat, który po prostu jest. Ten stan odsłania się właśnie w momencie uniesienia. Wróbloki szybują ponad torami i przemieszczają się gdzie chcą, bez uwikłania w utarte ścieżki. Niczym dumne gąsiory stroszą sztywne pióra. Jeden popisuje się przed drugim. Często w locie łączą się w pary i baraszkują. Nie wiadomo, dlaczego tych zachowań nie zaobserwowano u samic. Nie widać ich na łąkach i w powietrzu. Okazuje się, że łazarskie samice schowały się pod ziemią i tam kopią tunele, podziemne przejścia pod torami. Knują, wsysają wróbloki pod powierzchnię.Kiedy wróbloki się kłócą, walczą na pałki. Kiedy pałki krzyżują się, powstaje wartość ujemna mierzona pomiędzy końcem pałki, a punktem przecięcia pałek. W przestrzeni skonstruowanej z ujemnych wartości, będących efektem walki wróbloków, powstała podziemna nisza, którą wypełniły swoją obecnością łazarskie krecice. W zależności od wartości ujemnej, większej lub mniejszej, samice łączą się z wróblokami w związki o różnym natężeniu patologii. Są to gatunki, które nie mogą bez siebie żyć, doskonale się uzupełniają. Wartość dodatnia nieustannie dopełnia wartości ujemne.
kurator: przemek s.
/Przemysław Piniak/
15.03.2019 – 8.04.2019
Subkultura poznońskich streetowców-tancerzy, która utworzyła się na łąkach wokół torów, aby przemieszczać się nad nimi dzięki swoim podrygom. Kształtują powietrzny pomost pomiędzy Wildą a Łazarzam. Kiedy odkładasz coś na potem, to uzyskujesz kuleczkę, bąbelek wolności. A potem znów wszystko odkładasz i znów jesteś przez chwilę totalnie wolny. Wróbloki wyspecjalizowały się w odkładaniu w nieskończoność. Mają rurowate narośla z bąbelkami odkładania, którymi potrząsają podczas pląsów, jak ptaki podczas godów. Kolejnym zatrzymaniem się czasu, uzyskaniem bąbelka wolności, jest moment, kiedy jeden wróblok popisuje się przed drugim. Wtedy akt taneczny tego pierwszego staje się dziełem podziwianym przez innych. Kiedy podziwiają dzieło zapominają o całym bożym świecie. Czas staje w miejscu. Czasu nie ma. Jest tylko świat, który po prostu jest. Ten stan odsłania się właśnie w momencie uniesienia. Wróbloki szybują ponad torami i przemieszczają się gdzie chcą, bez uwikłania w utarte ścieżki. Niczym dumne gąsiory stroszą sztywne pióra. Jeden popisuje się przed drugim. Często w locie łączą się w pary i baraszkują. Nie wiadomo, dlaczego tych zachowań nie zaobserwowano u samic. Nie widać ich na łąkach i w powietrzu. Okazuje się, że łazarskie samice schowały się pod ziemią i tam kopią tunele, podziemne przejścia pod torami. Knują, wsysają wróbloki pod powierzchnię.Kiedy wróbloki się kłócą, walczą na pałki. Kiedy pałki krzyżują się, powstaje wartość ujemna mierzona pomiędzy końcem pałki, a punktem przecięcia pałek. W przestrzeni skonstruowanej z ujemnych wartości, będących efektem walki wróbloków, powstała podziemna nisza, którą wypełniły swoją obecnością łazarskie krecice. W zależności od wartości ujemnej, większej lub mniejszej, samice łączą się z wróblokami w związki o różnym natężeniu patologii. Są to gatunki, które nie mogą bez siebie żyć, doskonale się uzupełniają. Wartość dodatnia nieustannie dopełnia wartości ujemne.
Przemysław Piniak
kurator: przemek s.